Mijn vader zei altijd dat je van jouw hobby je werk moet maken. Natuurlijk is dit een ideaal wat we allemaal na moeten streven. De één heeft enorm veel plezier met tekenen en zal dus later architect worden, de ander heeft een gigantische natuurkundige aanleg en zal later waarschijnlijk op een fysisch laboratorium gaan werken, een derde beleefd veel plezier aan het winkelen en zal dus later in een mode- of schoenenzaak gaan werken.
Maar nu mijn geval! Van huis uit ben ik zeer lui aangelegd, een baantje als tester bij een matrassen fabrikant zal dus in mijn verschiet moeten liggen. Niets is echter minder waar! Ik heb ook de eigenschap dat ik zeer goed kan leren, mijn geheugen is vergelijkbaar met de allerlaatste desktop PC met een onbeperkt intern geheugen, mijn fotografisch geheugen is het equivalent met de nieuwste scanner van een gerenommeerd A-merk (Met automatische document doorvoer) en mijn verbale geweld is vergelijkbaar met de herrie die een gemiddelde mediaspeler kan produceren. Gevolg: Ik ben tot mijn verbijstering hoog op de maatschappelijke ladder terecht gekomen.
Aan de andere kant zie ik steeds vaker dat werkzaamheden geautomatiseerd kunnen worden. Hiernaast is het thuiswerken een trend geworden door de Corona pandemie. Collega’s zijn hierdoor een waar zoekplaatje geworden. Waar op de ene dag nog een collega zat, ziet men nu een zogenaamde flexibele werkplek. Op de afdeling waar ik werk moet je uren zoeken naar een personeelslid die de koffiemachine kan aanwijzen. Geen gezellig praatje meer, geen sociale betrokkenheid, maar de realiteit van eenzaamheid en een hoge werkdruk die je ook in de nacht nog wakker houdt. Inmiddels ben ik dan ook één van de laatste medewerkers die nog enige humane uitstraling van ons bedrijf waarborgt.
Ook in het dagelijks leven zie je de gemakzucht toeslaan, Waar wij vroeger complexe opgaven uit het hoofd moesten berekenen, zie je nu de bekende zakjapanner of zakchinezen (Smartphone met rekenmachine) toeslaan. Zaken zoals verdwalen in een onbekende stad waardoor we een heleboel cultuur opdeden, worden onmogelijk gemaakt door de standaard navigatie van een auto. Een telefooncel zoeken om even te bellen is er al helemaal niet meer bij, je hebt toch wel een smartphone? Pratende wasmachines (Die je na een week het zwijgen wil opleggen), koelkasten die zelf de boodschappen bij een grootgrutter bestellen (Had ik nu wel een budget voor de boodschappen?), slimme horloges die elke seconde jouw bloeddruk en hartslag registreren en ook nog een auto die, tot genoegen van de dealers en garagebedrijven, zelf aangeeft wanneer de grote beurt uitgevoerd moet worden. Zo zijn er nog wel honderden andere elektronisch snufjes die ons het dagelijks leven “gemakkelijker” moeten maken.
Als je dit allemaal in overweging neemt, kan je niet anders concluderen dat wij mensen, voor zover we dat al niet waren, bewust lui gemaakt worden
En wat betekend dit nu allemaal voor mij???? Laat ik nu maar bij die matrassen fabrikant solliciteren voordat de raad van mijn vader voor niets is geweest!